پيام
+
از دلگيري شب هايش که بگذريم؛تنهايي آدم را بزرگ ميکند
آنقدر که بدون دستي روي شانه ات هم مي تواني صبوري کني
بدون مرهمي، درد هايت را فراموش کني
بدون آغوشي، بغض هايت را فرو بدهي و لبخند بزني
آنقدر که ديگر انتظارت از آدم ها تمام ميشود
و ياد ميگيري
روي هيچ بني بشري حساب نکني
که آدم ها همه رهگذر اند
ميراب عطش
99/11/12
.: ام فاطمه :.
موافقم